शांती

शांतताभंग
प्रत्येक माणसाच्या जीवनात हा शांतताभंग येत असतोच .घरातील शांतता निघून जाते व मनातील ही.अशा काही घटना घडतात की कुणीतरी आपली मनशांती हिरावून नेतो त्याला कारण आपणचं असतोच आपलं मन एवढं कमजोर असतं की कुणीही यावं व आपली शांती भंग करून जावी.दैनंदिन  जीवनात प्रवास करताना तसेच कामाच्या ठिकाणी  आपल्या घरात अशा व्यक्ती असतात की ते आपली शांतता भंग करतात व आपणही त्यांच्या नादी लागून स्वताचे मन विचलित करून बसतो व शांती हरवून बसवतो.शांती भंग करण्यासाठी मोठी घटना घडली पाहिजे असे नाही तर छोट्या गोष्टींमुळेही आपण मनशांती हिरावून बसतो .एकदा मनशांती गेली तर मग काहीही मनासारखं होत नाही व कोणतेही काम व्यवस्थित होत नाही.काश्मिर मध्ये जरी गेलात व मन शांत नसेल तर मग त्या काश्मिरचाही उपयोग नाही त्यासाठी कोणत्याही परिस्थितीत मनाचा तोल शांती भंग होणार नाही याची काळजी घेतली पाहिजे.समजा मनशांती गेली तर काळ हा त्यावर औषध आहे .जोपर्यंत मनाची अशांती आहे तोपर्यंत जास्त कुणाशी न बोललेलचं बरे .मौन धारण करणं चांगल किंवा विश्वासू व्यक्तिजवळ मन मोकळे करावे त्यामुळे मनावरचा ताण कमी होतो व मन शांत होण्यासाठी मदत होते.सर्वांत मोठी आपत्ती म्हणजे आपली मनशांती ढळणे.मनाला असं कणखरं बनवलं पाहिजे की कुणीही आपली शांती हिरावून आपल्या परवानगी शिवाय घेवू शकणार नाही.सर्व बटनं आपल्या हातात असले पाहिजे.नाहीतर जागोजागी बरेच उभे आहेत आपल्याला disturb करण्यासाठी .लोकांवर विजय सहज मिळवता येतो पण स्वतावर मिळवणे फार अवघड म्हणून जेव्हा आपली मनशांती जाते तेव्हा लोकांना दोष देण्यापेक्षा स्वतालाच द्यावेत कारण स्वता कमजोर असल्यानेच कुणीतरी येतो आणि शांतीला पळवून नेतो.जेव्हा शांती जाते तेव्हा तिचे शत्रू मनात तसेच घरात प्रवेश करतात .शांती जाताच मग राग हळूच येतो रागाच्या पाठीमागून द्वेष येतो लोभ येतो मग अशांती येते आणि हे सर्वजण आलेत की मग बरबादीला सूरूवात होते म्हणून शांती हा पाहूणा आहे व त्याला कधीच जावू देवू नका.शांती जर आपला सखा झाला मग म्हणावेसे वाटेल की क्या कहूॅ और कहने को क्या रह गया.बघा जमतं का  हे सर्व

प्रा. दगा देवरे
रूपारेल काॅलेज मुंबई